يمكن الكلام الى هكتبه هيكون فيه شويه لخبطه لانه كلام خارج من جواياعلطول حاجه جوايا وحاسهبيها وبأنب نفسى عليها مش موضوع عايزه اناقشه او حاجه مستغرباها وبدورلها على اجابه

اى حد ممكن يمربفتره مليانه ازمات

كل ما امربفتره زى دى او فتره مستنيه فيها حاجه تحصل وقلقانه اقول ادعولى وان شاءالله خير...

بس اكتر حاجه كنت بقولها واحسها يــــــــــــــــــارب

كنت بحس انى فضيقه بجد ومحدش يقدريعملى حاجه ولا فايدى حاجه غير انى اقول يارب

اكتر وقت حسيت بجمال كلمه يارب وانا بقولها

هزتنى من جوايا

كنت كل ما احس انى مضايقه وعلى اخرى كنت اقعد اقول يارب ومن كتر مابحسبالكلمه وجمالها دموعى بتنزل

كنت بحس انى عايزه ابقى بين ايدين ربنا واشكيله

وانا فوسط ده كله اقول انا مابفتكرشربنا قوى الا لما ببقى فضيقه جامده فلما اقول يارب ربنا ممكن يستجبلى

كنت علطول افتكرالحديث الى معاناه لو عبد عاصى واتجه لدعاءربنا فاول مره يقول يارب الملائكه يحجبوا دعاءه تانى مره يقول يارب الملائكه يحجبوا دعاءه تالت مره ربنايستجيب لعبده

ساعتها بحس اد ايه ان ربنا ممكن يستجيب لدعائى وانه بيحبنى واقرب اكتر واكترمنه

بس المشكله اول ما الازمه تروح الاقى نفسى ببعد من غير ما اخد بالى او لمابكون مبسوطه جدابقول الحمد لله واشكرك يارب بس مش بتبقى بنفس الاحساس

ولمابراجع نفسى بضايق واقول يعنى انا مش بقرب من ربنا الا وقت الضيق بس

وايه الى خلانى كده ممكن علشان من صغرى كل ما اضايق كل الى حوليا يقولى استغفرى ربنا وصلى ركعتين ولمابكون مبسوطه مشبيقولولى صلى ركعتين شكر

ولا علشان من الاول انا بعيده عن ربنا

وفى الوقت ده اقول على كده انامستعده لمقابله ربنا!!!

وليه لما تيجى سيره الموت بخاف

بخاف انى مش مستعده اقابله

ولاعلشان زى ماناس بتقول لحظهوداع الناس الى بتحبوهم مع انى مش مقتنعه بالراى ده لان الانسان لمابيموت بيفكرفحاله مش ف الناس الى حوليه

بيفكر هل هو مستعد لمقابله ربنا لو مستعد هيكون فرحان اوى لومش مستعد هيكون مرعوب جدا

بدعى من ربنا انه يثبتنى على دينى ويقويه ويصلح شانى ويهدينى للطريق الصحيح ويهدى الامه الاسلاميه جميعا

اّمـــــــــــــــــــــــــــــــــين